Kevin KENNER

Rok 1990 był przełomowy dla Kevina Kennera. Pianista wygrał XII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie otrzymując również nagrodę publiczności i nagrodę za najlepsze wykonanie poloneza. W tym samym roku zajął trzecie miejsce otrzymując zdobył Brązowy Medal na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Artysta był pierwszym w historii Amerykaninem, któremu udało się jednocześnie zdobyć nagrody na obu tych konkursach. Kevin Kenner otrzymał również nagrodę na International Terrence Judd Award (Londyn,1990) oraz nagrodę na Van Cliburn Piano Competition (Fort Worth 1989).

Osiągnięcia Kevina Kennera zostały docenione przez krytyków na całym świecie. Został okrzyknięty jednym z najwybitniejszych amerykańskich pianistów ostatnich lat" (Howard Reich, Chicago Tribune), który reprezentuje klasę tak wielkich chopinistów jak Rubinstein, Benedetti-Michelangeli i Dinu Lipatti" (Winfried Wild, Schwaebische Zeitung, Niemcy). Adrian Jack z gazety London Independent uznał wykonanie Kennera Ballad Chopina jako najlepsze wykonanie czterech Ballad Chopina jakie kiedykolwiek słyszał w sali koncertowej". Financial Times opisał pianistę jako muzyka pełnego wdzięku, subtelności i siły, dojrzałego w ujęciu dramatyzmu i proporcji, w skrócie: dojrzałego muzyka u szczytu formy". Washington Post ostatnio nazwał Kennera wybitnym talentem, artystą którego intelekt, wyobraźnia i zmysł muzyczny przemawiają silnie i elokwentnie". Dyrygent Stanisław Skrowaczewski, który nagrywał z takimi pianistami jak Artur Rubinstein, wspominał interpretacje Chopina stworzone przez Kennera jako bardzo emocjonalne i piękne.

Kevin Kenner urodził się w południowej Kaliforni. Już od najmłodszych lat interesował się fortepianem. Naukę rozpoczął u Krzysztofa Brzuzy. Jako nastolatek przyjechał do Polski, gdzie profesor Ludwik Stefański przygotował go do wzięcia udziału w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1980). Kevin Kenner był wówczas najmłodszym uczestnikiem konkursu. Otrzymał nagrodę specjalną dla bardzo obiecującego artysty.

Pianista przebywał w Polsce w bardzo burzliwym okresie historycznym, czasach narodzin Solidarności. Wydarzenia te sprawiły, że bardzo silnie związał się emocjonalnie z naszym krajem. Po śmierci swojego polskiego profesora, przez kolejnych pięć lat kontynuował naukę z legendarnym pianistą Leonem Fleisherem w Peabody Conservatory w Baltimore. Następnie powrócił do Europy gdzie ukończył studia w Hanowerze pod kierunkiem Karl-Heinza Kämmerlinga. Obecnie Kevin Kenner jest nauczycielem w Royal College of Music w Londynie.

Kevin Kenner występował jako solista z orkiestrami światowej sławy, m.in. Hallé Orchestra, BBC Symphony Orchestra, Berlin Symphony Orchestra, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, Czech Philharmonic, Belgian Radio and Television Philharmonic, NHK Symphony of Japan, oraz z najlepszymi orkiestrami amerykańskimi z San Francisco, San Diego, Salt Lake City, Kansas City, New Jersey, Rochester, Baltimore, St. Paul i innymi. Pianista pracował z wybitnymi dyrygentami, takimi jak Sir Charles Groves, Andrew Davis, Hans Vonk, Stanislaw Skrowaczewski, Jerzy Maksymiuk, Kazimierz Kord, Jiri Belohlavek, Antoni Wit.

Artysta gra również muzykę kameralną i występował z takimi kwartetami jak Belcea, Tokyo, Endellion, Vogler i Panocha. Koncertował również i nagrywał z grupą Piazzoforte, wykonując specjalne aranżacje utworów Astora Piazzolli, Chopina i Bacha. Pianista jest twórcą i dyrektorem artystycznym zespołu Ensemble XIX, wykonującym muzykę Chopina na dziewiętnastowiecznych instrumentach. Kevin Kenner zasiada w jury w prestiżowych konkursach w Azji, Europie i Stanach Zjednoczonych. W roku 2010 artysta był jurorem na XVI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Płyty z nagraniami Kevina Kennera zawierają utwory Chopina, Ravela, Schumanna, Beethovena i Piazzolli. Za wykonanie tych ostatnich otrzymał w Polsce nagrodę Fryderyka w kategorii muzyki kameralnej. Artysta nagrał utwory Chopina na Pleyelu z 1848 roku (seria NiFC 2008). Nagranie to zostało ocenione przez francuski magazyn Diapason jako znakomite.